ده سال از عمر شیعه، در گریه سپری می شود!!

شبهه شیعه:
در کتب اهل سنت مواردی از ذکر یاد ابی عبد الله علیه السلام حتی قبل از تولد ایشان و قبل از زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است:
المعجم الکبیر الطبرانی ج ۳ / ص ۱۲۴
با روم می جنگیدیم پس به یکی از کلیساهای ایشان وارد شدیم. پس در آن سنگی بود که روی آن نوشته شده بود:
آیا امتی که حسین را می کشند به شفاعت جد او در روز قیامت امید دارند؟
التبصره ابن جوزی ج۲/ص۱۷
به ما خبر داده شد که صخره ای در بیت المقدس سیصد سال قبل از بعثت رسول خدا پیدا شده است که بر روی آ ن با زبان سریانی نوشته شده است:
آبا امتی که حسین را می کشند…
شبیه این دو روایت در کتب ذیل آمده است:
تهذیب الکمال ج ۶/ ص ۴۴۲، بغیة الطلب فی تاریخ حلب ج ۶ / ص ۲۶۵۳، صبح الأعشى فی صناعة الإنشا ج۱۳/ص۲۳۴، الخصائص الکبرى سیوطی ج ۱ / ص ۶۳ و…
طبق اقرار برخی علمای اهل سنت حاکم نیشابوری هم شبیه این روایت را (در مورد وجود نوشته ای با این اشعار) با اضافه ای در کتاب أمالی خویش آورده است اما متاسفانه اکنون این روایت در کتاب وی یافت نمی شود و آن اضافه این است که علاوه بر بیت مذکور در آن نوشته نام ابراهیم خلیل الله ( ظاهرا به عنوان نویسنده) موجود بوده است.
تنزیه الشریعة علی بن محمد بن علی بن عراق الکنانی ج۱/ص۴۰۹
روایت أنس که شخصی از اهل نجران گودالی می کند پس در آن لوحی از طلا پیدا کرد که در آن نوشته بود آیا امتی که …. و نوشته بود ابراهیم خلیل الله پس این لوح را به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آوردند. پس آن را خواند و گریه نمود. سپس فرمود هرکس که من را اذیت کند و خانواده ام را، شفاعت من به وی نخواهد رسید – حاکم در کتاب امالی.
عبارت ذهبی را که در بین اهل سنت به تعصب معروف است نقل می نماییم و قسمت های مهم را ترجمه می کنیم:
تاریخ الإسلام ذهبی ج۵/ص۱۰۲
۱- احمد بن حنبل در مسندش گفته است که: همراه علی می رفت و ظرف آب حضرت را همراه داشت. پس وقتی به نینوا رسید در حالیکه به صفین می رفت پس صدا زد که ای ابا عبد الله در شط فرات صبر کن. گفتم این چه معنی دارد؟
فرمودند: به نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم رفتم وحال آنکه دو چشم ایشان (مانند چشمه) می جوشید. پس به من فرمودند که جبرئیل در کنار من ایستاد و گفت که حسین در کنار شط فرات کشته می شود. و گفت آیا می خواهی که بوی تربت وی را احساس کنی؟ گفتم آری، پس کفی از خاک وی را گرفته به من داد، پس نتوانستم که جلوی اشک چشم خود را بگیرم …
۲- از انس نقل شده است که فرشته باران در روز ام سلمه ( روزی که رسول خدا در خانه وی بودند) از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم اجازه حضور گرفت. پس حضرت فرمودند: که ای ام سلمه، مراقب در باش که کسی بر ما وارد نشود. در این هنگام حسین علیه السلام آمد پس با اصرار وارد اتاق شد و بر پشت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم پرید. و رسول خدا او را بوسیدند؛ پس فرشته باران گفت: آیا او را دوست می دارید؟ حضرت فرمودند: آری، گفت: بدرستی که امت تو او را بعد از تو می کشند. اگر بخواهید مکان شهادت وی را به شما نشان خواهم داد. پس حضرت قبول فرمودند. پس وی حضرت را در کنار تپه ای یا خاک سرخی آورد.
ثابت گفت: ما آن را کربلا می گفتیم. روایت های عماره روایات خوبی است.
۳ – ام سلمه به من خبر داد که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم روزی خوابیده بودند، پس در حالت ناراحتی بیدار شدند، سپس دوباره استراحت فرموده و دوباره بیدار شدند و حال آنکه گرفتگی ایشان کمتر بود. دوباره خوابیدند و بیدار شدند و در دستشان خاک سرخی بود که آن را می بوسیدند. سوال کردم که این خاک چیست؟ فرمودند جبریل به من خبر داد که حسین در عراق کشته خواهد شد و این تربت وی است.

پاسخ اهل سنت:
شکی نیست که اهل سنت، حسین را دوست دارند، دوست که نه، بلکه بسیار دوست دارند، میلیون ها نفر از اهل سنت نام حسن و حسین را برفرزندان خود گذاشته اند، مثلا شیخ محمد بن عبدالوهاب؛ بقول شما، (مؤسس مذهب وهابی ) نام یکی از پسرانش علی و یکی حسن و دیگری حسین بوده است، خود من که دارم این سطور را می نویسم فرزندی بنام حسن دارم.
اما هرگز اهل سنت در روز عاشورا و غیر عاشورا برای حسین گریه نمی کنند و سینه نمی زنند.
و آنچه که از کتب اهل سنت شاهد آورده ای مخلوطی است از چند چیز:
۱ – روایات تاریخی که نمیتوان آنها را مبنای اعتقادات دینی قرار داد لذا به احتمال زیاد دروغ است.
۲ – احادیث ضعیف که باز سند نیست و حدیث شماره یک ضعیف است و پیش ما معتبر نیست.
۳ – و اما آنچه احادیث صحیح در شبهه بود (حدیث ۲ و ۳ )، نشان داده، در آن حرفی از گریه کردن رسول الله صلی الله علیه وسلم نیست.
حالا اگر بفرض اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم گریه کرده باشد باز تشابه ای به گریه شما ندارد!
کسی به من خبر بدهد که پسرت را در تایلند گرفتند، و قرار است اعدام کنند، اگر گریه کنم، عادی است، و اگر بعد از اعدام هم گریه کنم باز عادی است.
اما اگر بیست سال بعد، باز در سر و سینه خود بکوبم پس کاری احمقانه است! مگر الله مرا برای گریه و عزاداری خلق کرده است؟!!
بطور متوسط هر انسان شیعه، در سال، ۴۵ روز برای امامان و معصومین گریه می کند، ۱۵ روز برای حسین ۶ روز برای علی، ۱۰ روز برای فاطمه و ۱۴ روز برای بقیه امامان و ۱۵ روز هم حتما برای مرده های خود می گرید این می شود در سال دو ماه.
اگر انسان ۷۰ سال عمر کند ده سال کودکی را حساب نکنیم می ماند ۶۰ سال، ۶۰ ضرب ۲ تقسم بر ۱۲ می شود ۱۰ سال!
یعنی هر شیعه در مدت عمرش ۱۰ سال گریه می کند!!!

آیا الله ما را برای گریه خلق کرده است ؟!؟!؟
بعد شما که به حدیث ضعیف در باره گریه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم برای حسین، اشاره می کنید چرا به این توجه نمی کنید که ایشان در سال های بعدی گریه نکردند و هر سال سوم و چهلم نگرفتند ؟!
بفرض اگر حدیث ضعیف ما برای شما سند باشد باز کارهای شما بیش از حد زیاده روی است، بلکه بیشتر از زیاده روی است اما من نمی دانم چه نامی بعد از (زیاده روی) مناسب است ؟ …………. شاید دیوانگی !
بله گریه های شما، برای مردگانی که در بهشتند و از مرگ آنها هزار سال گذشته، دیوانگی است.
یک آدم عادی ممکن نیست که اینقدر نادان باشد!

نویسنده: محمد باقر سجودی شیعه ی هدایت یافته به اهل سنت و جماعت