۱۵- اسم های مؤلفان و کتاب های آنها که پنداشته می شود از اهل سنت هستند.
ابن بَطة و ابن بُطة:
ابن بَطة: ابوعبدالله عبیدالله بن محمد بن محمد بن حمدان عُكْبَری حنبلی (۳۰۴ هـ – ۳۸۷ هـ) اهل سنت و جماعت است.
ابن بُطة: ابوجعفر محمد بن جعفر بن بُطة قمی رافضی است.
ابن بَطَّه و ابن بُطَّه یکی اهل سنت و جماعت بوده است و دیگری رافضی است.
ابن بَطَّه – با فتحه ی حرف باء – اهل سنت و جماعت بوده است.
ذهبی در السير (۱۶/۵۲۹) شرح حال او را آورده است و گفته است:
او امام، الگو، عابد، فقیه، محدث، شیخ عراق همان ابوعبدالله عبیدالله بن محمد بن محمد بن حمدان عُكْبَری حنبلی، ابن بَطَّه بوده است. او مؤلف کتاب «الإِبَانةِ الكُبْرَى» می باشد که دارای سه جلد است.
اما ابن بُطة رافضی بوده است.
قمی شرح حال او را در «الكنى و الألقاب» (۱/۲۲۷) آورده است و گفته است:
نزد عامه – منظورش اهل سنت و جماعت می باشد – ابو عبدالله عبيدالله بن محمد بن حمدان ابن بَطَّه عكبری حنبلی صاحب «الإبانة» شناخته شده است و جمعیتی از علمایشان او را ستایش نموده اند و خطيب بغداد او را نکوهش کرده است. او در سال ۳۸۷ هـ وفات یافت. ولی نزد ما – يعنی شيعه – ابو جعفر محمد بن جعفر بن بُطة قمی مؤدب می باشد که «جش» او را ذکر کرده است و گفته است: او دارای منزلتی بزرگ در قم بود.
از ابن شهر آشوب آمده است: با فتحه حنبلی ( ـَـ ) می باشد و با ضمه( ـُـ ) شیعه است.
نتیجه اینکه: ابو جعفر محمد بن جعفر بن بُطة قمی، شیعه رافضی است و از اهل سنت و جماعت نمی باشد.
ابوعبدالله عبیدالله بن محمد بن محمد بن حمدان عُكْبَری معروف به ابن بَطة = اهل سنت و جماعت
ابوجعفر محمد بن جعفر معروف به ابن بُطة = شیــــــعه رافضی