پژوهشی کوتاه در تحلیل و بررسی اختلاف شیعیان با دیگر مسلمانان است. نویسنده در این اثر، به عقایدی اشاره می‌کند که باعث انزوای شیعه در جهان اسلام شده و علت آن، پافشاری علمای مذهبی شیعه بر این اعتقاداتِ باطل است. او شیوه جدیدی را در نقد این اعتقادات برگزیده است؛ بدین معنا که با فرض محالِ صحتِ باورهای ایشان، تأثیر آنها را در ایمان فرد و زندگی دنیوی و حیات اخروی او بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که هیچکدام از این باورها دلیل دینداری و سعادتمندی نیستند و به تصریح مؤلف، «اصل نیستند». این باورهای تفرقه‌افکن، عبارتند از: شفاعت، تقیه، معرفت امام، ظهور منجی، خلافت و امامت، عزاداری، عصمت، بنای قبر و حفظ حکومت به هر قیمت و بهانه‌ای.