به بررسی و حقیقت‌یابیِ ادعای شیعیان درباره وجوب امامت علی و فرزندانش پس از پیامبر خدا و غصب حق آنان از جانب برخی صحابه اختصاص دارد. نویسنده در این اثر، تنها به آیات قرآن و کتاب‌های حدیثی و تاریخی شیعه استناد کرده تا نشان دهد که حقانیت خلفا و بطلان عقاید و ادعاهای شیعه، چگونه در آثار خودِ آنها انعکاس یافته است. وی بدین صورت، خواننده را به بازاندیشی در عقاید و انصاف در قضاوت دعوت می‌کند. او کتاب را در چهار باب تألیف نموده است: باب اول، اعتقادات شیعه را درباره امامت و جایگاه آن در دینداری بیان کرده و نصوصی را که – به اعتقاد آنان – دلالت بر این عقیده دارند، معرفی نموده و نشان می‌دهد که چگونه این نصوص، خلاف عقاید ایشان را ثابت می‌کند. باب دوم، اعتقاد به امامت را در معرض مقایسه با آیات قرآن کریم قرار داده و تضاد آن را با کلام نورانی خداوند سبحان عیان می‌سازد. باب سوم، که مفصل‌ترین بخش کتاب است، به بررسی دلایل روایی و حدیثی شیعه، دقت در سند روایات و مطالعه اثبات‌پذیری آنها براساس کتاب‌های رجالی و معیارهای حدیث شناسی شیعه می‌پردازد. باب چهارم، فضایل صحابه کرام را براساس آیات قرآن، سنت حسنه پیامبر عزیز اسلام و سخنان ائمه و علمای شیعه بیان می‌کند.