اثری بسیار خواندنی درباره تاریخ پیدایش اندیشه شیعی و سیر تطور و تحولات آن است. نویسنده در این اثر با استفاده از منابع موثق و معتبر تاریخی در آغاز دلایل عقیدتی و سیاسی‌ای را برمی‌شمارد که منجر به ظهور تشیع شد. در ادامه به نقش مخرب عبدالله بن سبأ و پیروان او در گسترش عقاید بدعت‌آمیز شیعه اشاره کرده، و آنگاه موضع‌گیری اهلبیت را در دوره‌های مختلف نسبت به این معضل بازگو می‌نماید. وی پس از شرح وضعیت شیعیان در عصر سرگردانی و تفرقه (قرن سوم و چهارم هجری)، نحوه تأسیس نخستین حکومت شیعی مبتنی بر تفکر مهدویت را شرح می‌دهد. در بخش آتی، پیشرفت‌های فقهی، حدیثی و تفسیری شیعه را در سده‌های بعدی بیان نموده و آنگاه مسایلی را تحلیل می‌کند که منجر به انقلاب ایران در سال 1357 شمسی شد. بخش پایانی کتاب نیز به طعن‌ها و بی‌حرمتی‌هایی می‌پردازد که شیعیان نسبت به کتاب خدا و زنان و صحابه رسول خدا وارد می‌کنند.