رساله‌ای است کوتاه درباره نگرش دوستداران و مخالفان افراطی حضرت علی رضی الله عنه نسبت به ایشان و بررسی صحت و سُقم ادعای آنان درباره آن بزرگوار. نویسنده با اشاره به اختلاف تاریخی و دیرپای امت اسلام درباره امیرالمؤمنین علی رضی الله عنه می‌کوشد تا با استناد به آیات نورانی قرآن مجید، گفتار پیامبر، سخنان امام علی و شواهد و گزارش‌های تاریخی، حقیقت را از میان حُبّ و بغض‌های تاریخ بیرون آورده و نشان دهد که نه آنچنان که خوارج و نواصب می‌گفتند علی با قبول حکمیت از اسلام خارج شده و نه چنین که شیعیان می‌گویند خلیفه بلافصل پیامبر و بری از گناه و خطاست. وی بحث را با بیان وقایع پس از وفات رسول اکرم و اختلاف نظر صحابه بر سر تعیین خلیفه آغاز می‌کند و به چگونگی تشکیل شورای سقیفه و آنگاه خلافت ابوبکر و عمر و عثمان رضی الله عنه می‌پردازد. وی با بهره‌مندی از اقوال مستدل تاریخی (همچون تاریخ طبری) و سخنان حضرت علی در نهج البلاغه به نقل و تحلیل حوادث جنگ صفین و ماجرای حکمیت دست می‌زند و بدین صورت، چهره علی را به دور از خرافات و دشمنی‌ها به تصویر می‌کشد.