اثر حاضر، یکی از جدل‌انگیز کتاب‌ها در نقد فرهنگ دینی جامعه ایران است. نویسنده در این اثر با هدف پیکار با گمراهی‌ها و نادانی‌ها به نقد ریشه‌ای و عمیق مذهب شیعه و مروجان و حامیان آن – یعنی روحانیون – پرداخته است. انتشار این اثر تا بدانجا خشم پیشوایان دینی را برانگیخت که فتوای قتل کسروی را صادر کردند. وی در این کتاب، نه در پی پژوهش علمی در تاریخ مذهب شیعه، بلکه حمله و تخطئه باورهای خرافی و بدعت‌هایی بود که روحانیون و مراجع پرنفوذ شیعه در میان توده‌های مردم می‌پراکندند. او کتاب را با بیان علل و چگونگی پیدایش اندیشه شیعی آغاز کرده و سپس به معایب و شبهه‌هایی می‌پردازد که بر مذهب شیعه و باورهایش وارد است. در فصل بعد، زیآنها و مفاسدی را مطرح می‌کند که از این کیش برمی‌خیزد و در ادامه، زورگویی‌ها و ستم‌هایی را که علمای شیعه (به گفته او «ملایان») بر مردم روا می‌دارند بیان نموده و در پایان، نشان می‌دهد که آنان چگونه از آیات ولایت و نورین، مصادره به مطلوب و برداشت شخصی کرده‌اند.