دلیل شیعه برای یا علی مدد گفتن!

از صفات بسیار زشت علمای شیعه، یکی هم این است که نخست عقاید خود را محور قرار می دهند، سپس در قرآن جستجو می کنند تا شاید که دلیلی برای شرکیات و بدعت های خود بیابند.
از عقاید مهم شیعه یکی است که می گویند امامان مُرده صدای ما را می شنوند و حرف های ما را می فهمند و بر اساس این باور چون امام ها را مهربان می دانند از آنها حاجات خود را می خواهند و مثلاً یا علی مدد و یا حسین و یا مهدی ادرکنی می گویند.

در حاجت خواهی از امامان، شیعه ها به دو دسته تقسیم می شوند:
1- دسته بزرگی نیاز و مایحتاج خود را مستقیماً از امام می خواهند و به الله کاری ندارند.
2- گروهی نیز امام را پیش الله واسطه می کنند.
برای هر دوسته نقش امام، بسیارمهم است!
گروه اول که امام را چیزی شبیه به الله می دانند! و دسته دوم هم گمان می کنند که اگر امام مهربان شود کار تمام است زیرا حرف امام، پیش الله رد نمی شود!
این عقیده بسیار خطرناک است، این همان شرکی است که ثواب نماز و روزه و حج را تباه می کند، یعنی همان شرکی است که صاحبش را ساکن همیشگی جهنم می کند.
لذا شیعه باید احتیاط کند. شیعه باید دلیل نشان دهد.
ببینیم دلیل شیعه برای این مرده پرستی چیست؟
شیعه این آیه را شاهد می آورد:
شیعه می گوید:
حضرت شعیب و حضرت صالح (علی نبینا و آله و علیهما السلام) با مردگان قومشان صحبت کرده و ایشان را صدا زده اند در حالی که آنها زنده نبودند. پس این دلیل وهابی ها که می گویند مُرده نمی شنود، دلیلی باطل است!
صدا زدن مردگان توسط دو پیامبر خدا، دلیلی است بر درست بودن راه اهل بیت و درست بودن راه اهل تشیع!!!
آیات مورد نظر این است:
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَهُ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ «91» الَّذِینَ کَذَّبُوا شُعَیبًا کَأَنْ لَمْ یغْنَوْا فِیهَا الَّذِینَ کَذَّبُوا شُعَیبًا کَانُوا هُمُ الْخَاسِرِینَ «92» فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَاتِ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ فَکَیفَ آسَى عَلَى قَوْمٍ کَافِرِینَ «93» الأعراف
«سپس زمین لرزه آنها را فرا گرفت؛ و صبحگاهان بصورت اجسادی بی‌ جان در خانه‌ هاشان مانده بودند. آنها که شعیب را تکذیب کردند، (آنچنان نابود شدند که) گویا هرگز در آن (خانه‌ها) سکونت نداشتند! آنها که شعیب را تکذیب کردند، زیانکار بودند! سپس از آنان روی برتافت و گفت: «ای قوم من! من رسالت های پروردگارم را به شما ابلاغ کردم و برای شما خیرخواهی نمودم؛ با این حال، چگونه بر حال قوم بی‌ ایمان تأسف بخورم؟!»
بنابراین چون حضرت شعیب بعد از هلاکت قوم خویش با آنها حرف زده، این دلیل است بر اینکه مُرده ها می شنوند.

پاسخ اهل سنت :
دست و پا زدن شیعه برای یافتن دفاع از شرکی که به آن دچار است، به دست و پا زدن یک موجود ذبح شده در آخرین لحظات زندگی شبیه است.
حضرات صالح و شعیب بعد از آنکه قوم، نصیحت آنها را قبول نکردند و دچار عذاب الهی شدند و مُردند، گفتند: ما شما را نصحیت کرده بودیم اما شما پند دهندگان را دوست ندارید.
ای شیعه ها! آیا این آیه دلیل می شود شما بگویید یا علی مدد؟!
آری ما می دانیم که مرگ پایان هر چیز نیست. مُرده نعره هم می زند عذاب هم می بیند و خوشحال هم می شود، سوال نکیر و منکر را جواب هم می دهد. ما مسلمانیم ما که منکر زندگی بعد از مرگ نیستیم.
شما بروید در گورستان ایدزی ها و بگویید ما شما را نصیحت کرده بودیم که زنا نکنید ولی گوش نکردید این را ما منکر نیستیم.
ما منکر طلب فایده خواستن از مُرده یا خطابی برای فایده رساندن به مُرده هستیم.
و خطاب نمودن صالح و شعیب قوم خود را، خطابی بی فایده برای مردگان می بینیم. آنها به در می گفتند تا دیوار بشنود. مُرده را گفته تا زنده بشنود.
القصه اینکه این سخن گفتن، غیر از آن خواندن برای یاری طلبیدن از مُرده است.
اگر تمام پیامبران یکصدا و شب روز یک مُرده را نصیحت کنند به اندازه سر مویی تغییر در حالت آن مُرده رخ نمی دهد. این خواندن برای آن مُرده بی فایده است.
ببینند که چگونه شیعه، با دست آویزی نامربوط می خواهد حاجت خواهی از مُردگان را توجیه کند.
حضرات صالح و شعیب از مردگان چیزی نخواستند.
و ما نیز نمی گوییم با مُرده سخن گفتن ( کسی که تازه مُرده ) حرام است.
و ما حدیث داریم که رسول الله صلی الله علیه وسلم کشتگان کافر جنگ بَدر را در چاه مورد خطاب داد و فرمود : بشما نگفته بودم مخالفت نکنید …….
حرف اساسی ما این است که دعا و طلب از مُرده حرام است و ایضاً می گوییم سخنرانی ما به مُرده فایده ای نمی رساند.
اگر حضرت شعیب یا حضرت صالح به قوم مُرده فرمودند: « یا قوم مدد » نشان دهید، تا ما هم بگوییم « یا علی مدد».
آیا می شود از خطاب آنها به مُرده استنباط کرد که « یا علی مدد » گفتن جایز است؟!!
پس نشان دهید که چگونه، تا ما هم بگوییم؟!
شیعه وقتی می گوید « یا علی مدد » در حقیقت دارد مُرده ای را می خواند.
اما برای اثبات این حاجت خواهی از مُرده، دلیلی ندارد جز اینکه می گوید: حضرت صالح و شعیب قوم دچار عذاب شده خود را خطاب کردند!!!
این است مذهب این قوم…!
وقتی می گویی چرا در عزا بر سر و سینه خود می زنید؟
می گویند از قرآن جواز داریم چون ساره زن ابراهیم علیهما السلام به خود سیلی زد!!!
اما نمی گویند که آن زدن از خوشحالی بود و یک دفعه زد، این آخر کجا دلیل می شود که تو با چوب و زنجیر و مشت و لگد و قمه بر خود بزنی؟!!
او یک بار زد. این آخر کجایش دلیل می شود که تو همیشه بزنی؟!
ساره از حیرت و تعجب زد که پیری را ببین! مژده را ببین و حیض جوانی را ببین! اما تو چه…!!!
همین عین داستان سخن گویی حضرت شعیب با مردگان است. ایشان یکبار به قوم تازه مُرده، قوم تازه دچار عذاب شده، گفت: من شما را نصیحت کرده بودم اما شما پند دهندگان را دوست ندارید. او فقط یک بار در شرح یک حادثه عظیم ( عذاب قوم ) این را گفت.
حالا شیعه همین را دلیل گرفته و داد میزنه « یا علی مدد »!!! یا علی پسرم مریضه!!! یا علی امتحان دارم!!! یا علی …!!!
و باید بدانیم که مخاطب قراردادن اشیاء بی جان و افراد غایب و مُردگان لزوماً برای شنیدن آنان و درخواست پاسخ از آنان نمی باشد. بلکه نوعی حدیث نفس و ابراز تأثر و یا اظهار شادی و نشان دهنده حالت های روحی شخص است که گاه برای آرامش خود و گاه برای عبرت و تأثیرگذاری بر دیگران و گاه برای اظهار تأسف و زمانی برای دعا یا نفرین در حق کسی صورت می گیرد.
در قرآن کریم آمده وقتی قوم ثمود به علت نافرمانی و عناد مشمول عذاب الهی شدند و با زلزله ای شدید نابود گشتند پیامبرشان حضرت صالح از آنها روی گرداند و گفت:
فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ یَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَهَ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ وَلَٰکِن لَّا تُحِبُّونَ النَّاصِحِینَ ﴿الأعراف: ٧٩﴾
«ای قوم من پیام خداوند را به شما رساندم و برای شما خیر خواهی نمودم اما شما خیر خواهان را دوست ندارید».
وهمین ماجرا در مورد حضرت شعیب و قومش نیز اتفاق افتاد در این مورد نیز خداوند می فرماید:
«فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَاتِ رَبِّی»…(الاعراف:۹۸)
«پس از آنان روی برگرداند وگفت ای قوم من به یقین پیام های خداوندم را برشما رساندم… ».
همانطور که پیداست در هر دو آیه این دو پیامبر بزرگوار واقعیت و حقیقت را با خود به عنوان حدیث نفس زمزمه نموده و یا برای عبرت دیگران بیان داشته اند نه اینکه قصد تکلم با هلاک شدگان را داشته و معتقد به شنیدن آنها باشند و عبارت (فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یا قَوْمِ) در ابتدای هر دو آیه که به معنی (از ایشان روی بر گرداند و گفت) می باشد بزرگترین قرینه بر این تفسیر است. زیرا چنانچه معتقد به شنیدن آنها بودند و قصد صحبت با آنان داشتند می بایست به آنها روی می آوردند و سخن می گفتند نه اینکه پشت نمایند!
و نیز وقتی که حضرت ابراهیم در آن روز تاریخی که با بتان خلوت نموده با آنها سخن گفت:
( فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ( ﴿الصافات/۹۱﴾ ؟!
پس روی به معبودانشان نهاد و گفت آیا نمی خورید؟!
(مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ) ﴿٩٢﴾ ؟!
شما را چه شده که سخن نمی گویید؟!
مسلماً حضرت ابراهیم علیه السلام نه برای پذیرائی از بت ها و نه برای همنشینی و هم صحبتی با آنها رفته بود بلکه برای شکستن ونابودی بت ها رفته بود. و خود می دانست که آنها سخن نمی شنوند و قبلاً نیز به پدر و قومش این را یاد آوری کرده بود:
(قَالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ) ﴿الشعراء: ٧٢﴾!
آیا این بت ها که می پرستید وقتی که می خوانید صدای شما را می شنوند؟!

از نظر ما مسلمان ها، انسان وقتی که می میرد همین مرگ هم مراحلی دارد، مُرده را که بر تخت روان می برند طرف گورستان، اگر صالح باشد به اهل خانه خود می گوید مرا زودتر ببرید زودتر بجایم برسانید.
و اگر بدکار باشد می گوید وای بر شما مرا کجا می برید وای بر شما.
پس می بینید مُرده با خانواده خود حرف می زند (در این مرحله)
اما زنده ها حرف مُرده را نمی شنوند و درک نمی کنند.
در حدیث می آید که وقتی انسان می میرد اهل بیتش اگر بر سر و سینه بکوبند فرشته همانجا مُرده را عذاب می کند ( البته اگر در زندگی به آنها گفته باشد که این کارها حرام است، عذاب نمی شود).
پس می بینید مُرده دارد از دنیای ما می رود اما همه چیز یک دفعه اتفاق نمی افتد.
مُرده را که در قبر سرازیر می کنند نعره ای می زند که اگر صدایش را انسان ها بشنوند دیگر مُرده های خود را دفن نمی کنند. و مُرده ها در کیفیت عجیبی هستند و بعد مرحله ای دیگر شروع می شود تا دو فرشته می آیند از مؤمن سؤال می کنند. مؤمن چون مدهوشی که به هوش آمده دیگر فامیل از یادش رفته اما بنظرش می آید که وقت نماز عصر دارد از دست می رود عوض جواب می گوید برید کنار بگذارید نماز بخوانم.
می گویند نماز را بعد بخوان، جواب ما را بده و او اصرار بر نماز دارد و می گوید شما اینقدر از چی می پرسید؟ کنار بروید نمازم قضا میشه …. تا آخر می فهمد که اوضاع چیست و جواب می دهد بعد از این، رابطه مُرده با جهان ما برای همیشه قطع می شود.
پس مُرده در مرحله کوتاهی بعد از مرگ هنوز به دنیا متصل است اما نه برای بر آوردن حاجات!!!!
آن بیچاره خود در ابتلایی است که نگو و نپرس!
در این مرحله که هنوز اتصال قطع نشده حضرت شعیب آنها را، مردمانِ با عذاب الهی هلاک شده را خطاب کرد (خطابی بی فایده برای مردگان ) که نگفته بودم به شما عذاب می آید؟!! … حالا بکشید!
و این گفتن می تواند از تأثر باشد یا برای عبرت گیری زنده ها، یا حتی خطاب به مرده ها که حالا بچشید مزه ی نافرمانی را.
هر چه که باشد ربطی به « یا علی مدد » ندارد که ندارد که ندارد.
حالا شیعه همین مرحله گذر از زندگی به مرگ را دلیل گرفته بر زنده بودن مُرده و دلیل گرفته بر حاجت خواهی از مُرده!
با این قوم آدم با چه منطقی سخن بگوید؟!!

نویسنده: محمد باقر سجودی شیعه ی هدایت یافته به اهل سنت و جماعت